Dankzij de stuurgroep, hebben we tal van voorbeelden opgetekend van inbreuken op de voorschriften van de wet van 20 december 2002 betreffende de minnelijke invordering van schulden van de consument.
We hebben daarenboven vastgesteld dat het merendeel van de opgetekende onregelmatigheden voorkwamen in de brieven van het kantoor Michel Leroy.
Deze praktijk is niet nieuw en werd reeds vaak aangeklaagd bij de Nationale Kamer van gerechtsdeurwaarders evenals bij de arrondissementskamer maar we moeten vaststellen dat de controle op de gerechtsdeurwaarders onvoldoende en ontoereikend is.
Het Steunpunt is vastbesloten de strijd aan te binden met deze praktijken en heeft een actie in het getouw gezet waarbij de gerechtsdeurwaarders en hun lastgevers wordt gevraagd om deze praktijken te staken.
Overigens, hebt u zeker vastgesteld dat veel schuldeisers sinds 2009 hun algemene voorwaarden hebben aangepast om een door de wet bepaalde principieel verbod te omzeilen, namelijk het verbod om kosten op te eisen voor de tussenkomst van een gerechtsdeurwaarder in minnelijke invordering. Die nieuwe algemene voorwaarden bepalen dat de consument, in geval van wanbetaling, moet opdraaien voor alle invorderingskosten die werden gemaakt ingevolge het optreden van de deurwaarder.
Wij zijn er dus van overtuigd dat het bovenal essentieel en dringend is om een einde te stellen aan deze onrechtmatige strafbedingen die indruisen tegen de geest van de wet.
Hieronder vindt u ons gedetailleerd verslag evenals verschillende aanbevelingen die er vooral toe leiden :
- Een billijk en evenredig plafond vast te stellen voor het bedrag van de forfaitaire schadevergoeding en de nalatigheidsinteresten die van de in gebreke blijvende consument mogen worden gevorderd in het kader van een minnelijke invordering.
- De deurwaarders wat betreft de praktijk van de minnelijke invordering van schulden te onderwerpen aan de controle van de administratie. De ervaring wijst uit dat deontologische regels alleen niet volstaan om een einde te stellen aan bedenkelijke praktijken. Het beste bewijs daarvoor zijn deze praktijken die blijven voortduren ondanks en in strijd met de richtlijnen van de Nationale Kamer.
